Comments
Inmiddels, in 2009 dus, is uitgebracht De Beste van Vive La France. Zo'n 20 nummers van deze LP zijn daarop ondergebracht plus nog een twintigtal andere.
Franse chansons zijn helemaal niet per definitie slecht. Michel Fugain is een persoonlijke favoriet en een aantal zangers is ook erg sterk in weemoed. Wat te denken van het prachtige Il est cinq heures, Paris s'eveille van Jacques Dutronc en Ne me quitte pas van Jacques Brel (op de nieuwe cd).
Op de voorkant "Cafe des Arts".
Aan de tafeltjes een mix van jongere en oudere Fransen, waarvan zeker 1 opa met baret, 2 maal plateauzolen, 2 maal soulpijpen en 1 maal hemdkraag over de jaskraag. Verder zien we de prijslijst van het cafe en allemaal postertjes van artiesten die op deze plaat staan en die er in gephotoshopt zijn (hoe heette dat vroeger?).
Zeker 4 mensen drinken Vin du Pays (prijs 3F50, dat is fl. 1,17 ). De koffie is 2F50 en bière is
4F00 (1 gulden 33). Dat waren nog eens tijden en Frankrijk was op terrassen altijd al duurder dan Nederland...
Op de achterkant van de hoes prijst ons aller Willem Duys (R.I.P.) met een mooi verhaaltje de Franse chansons aan en steekt de loftrompet over deze LP, die volgens hem ook in wijnhandels en kaaszaken verkocht zou moeten worden.
De binnenhoes bevat korte verhaaltjes over alle artiesten die erop staan. Kijk, daar heb je nou nog eens wat aan.
Er staan schitterende nummers op deze dubbel-LP:
Van Julien Clerc (nummer 1 in juni 1976), van Jacques Dutronc, van Joe Dassin, van Nicolas Peyrac, van Mort Shuman (nummer 1 in april 1973), van Charles Aznavour, van Claude Michel Schönberg, van Jeane Manson (een ex-Playmate ) , van Danyel Gérard (nummer 2 in maart 1971) en Pierre Rapsat.
En gewoon leuke nummers:
Van Michel Delpech (wie kent het niet, nummer 3 in september 1971), Catherine Ferry (nummer 2 Eurovisie Songfestival 1976), de Nederlander Dave met een Franse versie van Moonlight Serenade, (nummer 1 in november 1975), Alain Barriere (liedje ook bekend als If You Go van Barry & Eileen, die er een nummer 1 in mee hadden in juni 1975), C. Jérome en Stone et Eric Charden.
En een evergreen natuurlijk: La Ballade des Gens Heureux
